Bij zijn 7e deelname slaagde onze landgenoot Thomas De Dorlodot, een van de beste paragliders ter wereld, er eindelijk in om de finish te bereiken van de Red Bull X-Alps: een avontuurlijke tocht van 1138 km door de Alpen.


We geven het eerlijk toe: vooraleer we naar Salzburg – startplaats van deze Red Bull X-Alps – afreisden, hadden we nog nooit van Thomas De Dorlodot gehoord. Terwijl hij nochtans één van de grootste avonturiers van ons land is. Hij doorkruiste de wereld door de lucht en over de zeeën, en beklom de hoogste bergtoppen. Doorgaans ‘verblijft’ hij op een zeilboot in de Canarische Eilanden, samen met zijn echtgenote en hun enkele maanden oude zoon. Vanop afstand bekeken, lijkt dat ‘een droom van een leven’, maar tegelijk is het ook een ascetisch bestaan, want al zijn topprestaties vereisen een uitzonderlijke voorbereiding en dat op alle niveaus.

Toch kwamen we zelden een meer bescheiden, beschikbare, ‘down to earth’ persoon tegen als Thomas De Dorlodot, die nochtans een kraan is in zijn vak. Heel wat professionals uit het voetbal, het wielrennen of de autosport zouden er best een lesje van leren! Voor ons volstonden een paar momenten, enkele zinnen, een glimlach hier en daar om hem te kaderen als een goed mens.

« De Vendée-Globe van de paragliders! »

Een echte uitdaging

De goesting was er dan ook meteen om hem dag na dag te volgen in wat voor een paraglider zonder enige twijfel de moeilijkste race ter wereld is. De Red Bull X-Alps staat inderdaad voor 1138 km van paragliden en lopen om, in maximaal 12 dagen, van Salzburg naar Monaco te reizen en daarbij de volledige Alpenketen te overbruggen.

Dit gebeurt letterlijk in alle weer en… wind, want als er niet gevlogen wordt, probeert men zo snel mogelijk de hellingen van de Oostenrijkse, Italiaanse en Franse cols te overwinnen met 18 kg op de rug. Behalve het zeil (dat 3,5 kg weegt) sleurt men immers heel wat materiaal mee om de prachtige, maar onherbergzame omgeving te overwinnen, zoals opblaasbare rackets – om maar die te noemen – voor het geval de stoffen vleugel u meevoert naar de eeuwige sneeuw…

Hoewel de organisatie verplicht de atleten tussen 22.30 en 5 uur te slapen, zijn die na 12 dagen helemaal afgepeigerd als zij de finish bereiken. Waarna ze maanden nodig hebben om van de zware inspanningen te herstellen. ‘Vroeger was er geen enkele verplichting om ’s nachts te stoppen’, aldus Thomas. ‘Maar dat bleek alras te gevaarlijk. Omdat men altijd verder en altijd sneller wou gaan, sukkelde men op het einde in slaap terwijl men vloog, met de gevolgen die u zich kunt inbeelden…’

Teamwork

Omdat dit zo’n zware competitie is, wordt zij slechts om de twee jaar georganiseerd. Daardoor wint zij nog meer aan magie. ‘Voor mij is dit de Vendée Globe van het paragliden. De Red Bull X-Alps heeft alles waar ik van houd. Dit is echt uniek. De voorbereiding, de training, het teamwork, de natuur… Het is een intense en zware opdracht. Het is een competitie die je uitdaagt om jezelf te herontdekken, zelfs al was dit voor mij al de 7e editie. De Alpen zijn mijn speelterrein. In mijn eentje en onder mijn vleugel of op de top van een berg: het is simpelweg magisch!’

De deelnemers worden ondersteund door een team dat de assistentie voor, tijdens en na de wedstrijd verzekert, maar hun atleet ook op de voet volgt. Het team waakt ook over de maaltijden en draagt zorg voor de bij momenten geïmproviseerde slaapplaatsen (zo sleet Thomas heelder maanden op training en in wedstrijdverband in zijn campingcar California die door Volkswagen België ter beschikking wordt gesteld).

‘Het team is van kapitaal belang om je doel te bereiken. Zonder team: geen race, geen prestaties. Je kan je niet voorstellen welke probleemsituaties de teams moeten oplossen. En altijd in zo weinig mogelijk tijd. Zonder de morele ondersteuning te vergeten.’

Die morele steun wordt ook geleverd door zijn echtgenote Sofia (die niet permanent op de wedstrijd aanwezig is, want zij vindt het belangrijk dat haar wederhelft zich 100% op zijn doel kan concentreren) en door zijn jonge zoon Jack. Nu al een echte avonturier, want hij reist met zijn ouders zowat de hele wereld rond.

Met hun drietjes wonen zij (minimaal) de helft van het jaar op een zeilboot van 12 m lang. Die tikten ze op de kop bij BRIC in Brussel, waar hij al 7 jaren in een droog ruim stond te verkommeren…

Dit jaar slaagde Thomas er voor het eerst in 7 deelnames in om de finish in Monaco te bereiken. Bovendien werd hij knap 10e in de uitslag. Zoals altijd bij de – zoals de traditie dit wil – landing in de Middellandse Zee, op een steenworp van een strandhuis waar ooit Jacques Brel woonde, zwoer hij dat dit zijn laatste deelname zou zijn. Want te zwaar, te mooi, te alles. Maar enkele maanden na zijn stunt lijkt het ons toch dat hij volgende keer weer aan de start zal staan. ‘De finish halen in Monaco, was top. Een 10e plaats: dat was het doel. Maar als ik analyseer wat goed ging en wat minder was, denk ik dat ik nog beter moet kunnen.’

Want zo gaat dat met topatleten. Citius, Altius, Fortius…

Members Only partner and reporter

Comments are closed.