Bobby Jones, de geïnspireerde schepper van de mythische Augusta National waar de Masters wordt gespeeld, was een atypische kampioen. Deze Amerikaan was zo getalenteerd dat zelfs de grootste titels hem op zeker ogenblik niet langer gelukkig maakten.
In 1931 ontwierp het golfgenie Bobby Jones de Augusta National waar elk jaar de Masters wordt gespeeld. Sommigen noemden hem de Rimbaud van de greens; een soort dichter van de swing, met zoveel talent dat het hem onbeschaamd en onstabiel maakte. Hoewel het altijd moeilijk en gevaarlijk is om generaties met elkaar te vergelijken, past het beeld van een overbegaafd kind zeer goed bij het personage van Robert Tyre Jones Junior, beter bekend onder de naam Bobby Jones. Tegelijk zijn alle historici het eens dat deze speler, die voor golf geboren was zoals Mozart voor muziek, een van de allerbesten ooit was. Zijn verhaal sluit aan bij zijn imago: fluctuerend. Een mix van hemel en hel; van vreugde en verdriet.
“Uniek talent”
De op 17 maart 1902 in Atlanta geboren Bobby Jones kent een moeilijke jeugd. Hij is vaak ziek en verzwakt. Artsen voorspellen een korte levensduur. Maar dankzij de liefde van zijn ouders verlegt deze enige zoon voor het eerst zijn grenzen en groeit op tot een normale knaap.
De jonge Bobby leert de golfsport kennen op de nabijgelegen club van East Lake. Het zijn z’n ouders die hem stimuleren om te sporten en de buitenlucht op te zoeken. Zijn eerste golfleraar, de Schot Stewart Meide, kon niet vermoeden dat deze frêle leerling zou uitgroeien tot een van de grootste kampioenen aller tijden.
Dit gezegd zijnde: Bobby Jones volgde amper golfles. Hij was begiftigd met een uniek talent en hij is de ultieme autodidact. Hij heeft de swing in het bloed en toont dat een eerste keer wanneer hij 9 jaar oud is en juniorkampioen wordt in zijn club. Hij is amper 14 wanneer hij deelneemt aan zijn eerste US Open amateur, wint het kampioenschap van Georgia als hij 15 is en dat van zuidelijk USA als hij 16 is. Nooit eerder zag men in de Verenigde Staten een jeugdig talent als Bobby Jones! Die gaat vervolgens rustig op zijn elan door en wint in 1923 zijn eerste US Open. Hij is dan amper 21 jaar oud.
“Altijd amateur”
Er is een bibliotheek nodig om de 1001 geheimen van deze fascinerende golfer te vertellen die zich obstinaat bleef verzetten om prof te worden en golf combineerde met zijn ingenieurstudies (eerst) en een carrière als zakenman (later). Maar zoveel is zeker: Bobby Jones was superbegaafd. Bij het putten oefende hij enkel op de lange putts: van 4 tot 6 meter. ‘Want die moeten er in’, zei hij. Verder beheerste hij alle slagen, vooral dan met de ijzers die hij systematisch bij de vlag sloeg. Hij liep er ook altijd picobello bij. Hij was zeer Brits in zijn kledingkeuze en zijn manieren. De enige vrijheid die hij zich veroorloofde was een iets lossere dasknoop, zodat die hem niet hinderde bij het slaan.
Tegelijk was de kampioen uit Georgia bijzonder prikkelbaar op weg naar de eerste tee. Hij was hypernerveus en hypergevoelig. Voor de start van elk toernooi kromp hij ineen van de maagkrampen. Het was geen unicum dat hij na afloop van een toernooi zeven kilo lichter was geworden…
Zijn handen waren even kwetsbaar als die van een pianovirtuoos. Het was wellicht ook om die reden dat hij het aantal bezoekjes aan de oefenbaan beperkte en geregeld periodes van drie tot vier maanden inlaste waarin hij geen stok aanraakte! Maar wees gerust: bij zijn terugkeer uit de sabbaticals was zijn genie nog altijd onaangetast.
Bobby Jones was een tovenaar van de bal. Met de stok in de hand werd de bal een speelgoedje dat hij aaide, temde, met een zweepslag afvuurde, al naargelang zijn humeur of inspiratie. Hij moest niet werken op zijn slagen, want alles bij hem was natuurlijk. Bijna bovennatuurlijk.
Het is dan ook niet echt verwonderlijk dat deze unieke golfer de eerste – en tot op heden ook de enige – was die de onmogelijk geachte Grand Slam waarmaakte: in hetzelfde jaar de toenmalige vier Majors winnen: US Open, British Open, US Amateur en British Amateur.
“Historische Grand Slam”
Die stunt bracht Bobby voor elkaar in 1930. Hij was toen 28 jaar oud. Tot dan had hij zijn erelijst opgesmukt met heel wat grote titels, waarbij 4 US Amateurs, 3 US Opens en 2 British Opens, maar hij was vastberaden om de ultieme uitdaging, door velen beschouwd als een fata morgana, rond te maken: de Grand Slam.
In mei legde hij de eerste steen van die stunt met winst tijdens de British Amateur op St Andrews. Het was de enige Major die hij nog niet op zijn marstabel had staan. Niet dat St Andrews bij hem goede herinneringen opriep, want het was op die Schotse links dat hij in 1919 aan zijn eerste British Amateur had deelgenomen en er zo ontgoocheld was door de baan, de wind, de regen en de bunkers dat hij zijn scorekaart had stukgescheurd. Want bij Jones hadden medailles niet alleen een geniale voorzijde, maar soms ook een verwerpelijke keerzijde…
Maar in 1930 was het anders. Bobby Jones verkeerde in een topvorm en kreeg ook steeds meer waardering voor de bijzondere site. Hij overvleugelde de debatten voor een extatisch publiek en domineerde in de finale een versteende Roger Wethered (7&6). Zo werd St Andrews, de geboorteplek van golf, voor Jones plots heilige grond…
Gedreven door deze prestigieuze titel ging hij door op zijn elan. Ondanks een aarzelende slotronde op de links van de Royal Liverpool, met op een bepaalde hole zowaar een triple bogey, eigende hij zich ook de British Open toe. Een kleine uitschuiver die hij wel vaker had wanneer zijn dominantie te groot werd…
Met al twee titels op zak kon het genie uit Atlanta met geheven hoofd naar zijn thuisland terugkeren om daar zijn meesterwerk af te maken. Wat hij ook deed. Hoewel hij op Interlachen (Minnesota) geconfronteerd werd met extreme hitte en vochtigheid – totaal andere omstandigheden dus dan op de Britse eilanden – werd zijn suprematie er niet door aangetast. Hij dicteerde de wet van bij het begin en beëindigde het toernooi onder par (wat toen een enorme stunt was). Bovendien vergastte hij het publiek op een paar unieke slagen, zoals toen hij zijn bal bewust op het water liet stuiteren om hem beter op de green te krijgen. Uniek!
Daarna maakte hij zijn uitdaging rond met winst in de US Amateur, wellicht het moeilijkste deel van het vierluik. Dat toernooi werd gespeeld in Merion (omgeving Philadelphia). Bobby Jones was zich bewust van het feit dat hij op punt stond om de allermooiste pagina uit de golfgeschiedenis te schrijven en putte uit zijn allerfraaiste slagenarsenaal. Nadat hij in de halve finale ruim te sterk was voor Sweetser (9&8) speelde hij in de finale ook Homas naar huis (8&7). De 18.000 toeschouwers keken hun ogen uit bij deze kampioen van een andere planeet.
In vijf maanden tijd – van mei tot september – had Bobby Jones de grenzen verlegd en stapte hij definitief de legende in door het onmogelijke vierluik waar te maken in combinatie met het allerperfectste golf.
during Round 3 at Augusta National Golf Club on Saturday April 9, 2016. 
Masters champion Jordan Spieth walks on No. 15 during Round 1 at Augusta National Golf Club on Thursday April 7, 2016.
“De magie van Augusta”
De verwende en verzadigde Bobby Jones ervoer de magische Grand Slam als een eindpunt, want wat had hij inderdaad nog meer te bewijzen? Na een optocht door de straten van Broadway, waar gans New York hem toejuichte als was hij een beroemd staatshoofd, kondigde hij zijn afscheid aan. Hij was niet eens 30 jaar oud. Jones ging nog altijd prat op zijn amateurstatus en haalde als excuus aan dat hij zijn financiële toekomst moest veiligstellen. De golfsport had hem geen dollar opgeleverd, want al zijn titelpremies gingen systematisch naar de nummer twee!
In werkelijkheid vond de kampioen er geen plezier meer in om het wereldgolf te domineren bij gebrek aan competitie. Hij vond geen tegenstanders van zijn niveau en zelfs de golfbanen bleken niet bestand tegen zijn talent. In acht jaar tijd (1923 tot 1930) won hij liefst 13 Majors. Alles samen speelde hij 52 toernooien waarvan hij er 23 won! Een gemiddelde waar zelfs Tiger Woods bij verbleekt! Hij had zijn carrière nog heel wat jaren kunnen verder zetten en alle records kunnen verpulveren, maar omdat hij trouw was aan zijn principes, koos hij ervoor om zijn stokken op zolder te plaatsen en met iets anders te beginnen.
Na zijn afscheid plukte Bobby Jones de eerste dividenden van zijn bekendheid met twee films in Hollywood. Daarna kreeg hij het idee om de mooiste golfbaan ter wereld te tekenen. Ook daar was enkel de perfectie goed genoeg. Het moest een parcours worden naar zijn imago: perfect, helder, niet te verslaan. Een baan waar je telkens de perfecte slag moest realiseren om uit de problemen te blijven. Een onmogelijke baan, zoals zijn Grand Slam. En zo werd de Augusta National geboren, het ultieme schouwspel voor de prestigieuze US Masters.
Zijn eerste zet was de aankoop van het domein van baron Mathieu Edouard Berckmans. Deze Belgische tuinbouwer was gespecialiseerd in floralieën, maar zijn bedrijf ging over de kop door de Grote Depressie van 1929. Samen met de bekende Britse architect Alister McKenzie nam Jones zijn mooiste potlood ter hand en tekende één na één de holes uit van dit unieke parcours. Hij dacht aan elk detail, zoals de naamgeving van elke hole (een bloem). Drie jaar later werd de eerste editie van de Masters afgewerkt (1934) en zagen de spelers zich geconfronteerd met deze opeenvolging van 18 fantastische holes. Een mix van hemel en hel; een botanische tuin met duivelse greens en veelvuldige valstrikken. Bobby Jones volgde het toernooi vaak vanaf het terras van zijn villa in wit hout naast hole 10. Fier en duidelijk genietend.
Helaas waren zijn laatste levensjaren minder vreugdevol. Hij kwam verzwakt uit WOII en werd slachtoffer van een virus en syringomyelie: een zeldzame neurologische aandoening waarbij het ruggenmerg wordt aangetast. Hij overleed op 18 december 1971 op 69-jarige leeftijd. Zijn golferfenis is er één om u tegen te zeggen!
Elk jaar opnieuw is er tijdens de Masters geen enkele speler die zal nalaten om hulde te brengen aan deze unieke en uitzonderlijke kampioen. Akkoord: Robert Tyre Jones Junior heeft niet de mooiste erelijst uit de golfgeschiedenis, maar hij was wel de eerste die de Grand Slam realiseerde en hij schiep ook het 8e wereldwonder voor elke golfer die zichzelf respecteert: de Augusta National.
Als er in het paradijs een 18 holes bestaat, hopen we dat Bobby Jones en Tiger Woods daar ooit een keertje samen kunnen spelen. In match-play, of course. En voor de fun, want Bobby Jones is altijd amateur gebleven…
Comments are closed.