De mooiste golfbanen ter wereld!

Welke zijn de mooiste golfbanen ter wereld? Onze Amerikaanse confraters van Golf Magazine stelden een hiërarchie samen die zonder meer subjectief is, maar wel doet dromen!

Het valt niet mee om een rangschikking te maken met de mooiste golfbanen ter wereld. Zo zijn de criteria zonder meer subjectief. Voor de ene is het decor belangrijk, de panorama’s, de natuur. Voor de andere primeert de tekening en de moeilijkheidsgraad van de holes. En aan de finish is het zoals bij de gastronomie: over smaken en kleuren valt niet te twisten.

Niet dat onze Amerikaanse confrators van Golf Magazine zich daardoor uit het lood laten slaan, want net zoals de Michelingids publiceren ook zij een klassement. De jury voor deze top-100 van de wereld is ingevuld met grote specialisten. Wij nodigen u uit om de top-10 te ontdekken. Die is duidelijk zeer Amerikaans getint, ook al mogen er ook enkele Britse clubs mee aanschuiven.

1. Pine Valley (New Jersey)

Deze parel van George Crump en Harry Colt uit 1914 ligt in de bossen rond Philadelphia. De smalle fairways en de fraai vormgegeven greens en bunkers zijn één en al schoonheid. Dit is de nr. 1 bij uitstek. De club zelf behoort tot de meest private in de USA. Enkel de leden mogen er spelen en dat uitsluitend tussen april en oktober. Het lidgeld is een goedbewaard geheim. Leden mogen soms gasten van buitenaf uitnodigen. Ladies mogen enkel op zondagnamiddag de baan op.

2. Cypress Point (Californië)

Deze club ligt op een swing van het legendarische Pebble Beach, de favoriete baan van Nicolas Colsaerts. Dit werkstuk van de Britse architect Alister MacKenzie ligt vlakbij de golven van de Stille Oceaan. Het is een site met een unieke natuurlijke schoonheid; een echt stukje van het paradijs waar de golfers begeleid worden door meeuwen, zeehonden en zeeleeuwen. De eerste 14 holes doorkruisen de duinen, de laatste vier lopen over de kliffen. Adembenemend! Ook deze club is even gesloten als een oester. Er zijn geen greenfees

3. St Andrews (Schotland)

Als geboortegrond van de golfsport kan de Old Course, die op het einde van de 18e eeuw werd geboren, natuurlijk niet ontbreken in dit lijstje. De baan werd uitgelegd in de duinen en ontstond zonder architect. Zij is tegelijk de ultieme referentie en een openluchtmuseum. Hier ademt alles golf uit: van de starter, die de naam van elke speler aankondigt op de eerste tee, tot de verstokte caddies die de golftassen dragen en de lijnen aangeven. Deze oeroude links, die amper beschutting biedt tegen de wind, is een pelgrimsoord voor de echte golfliefhebber. De greenfee is ernaar (ongeveer 250 euro), maar de ervaring is dan ook uniek.

4. Shinnecock Hills (New York)

Deze echte klassieker ligt op Long Island vlakbij de Big Apple. Hier werden al heel wat grote internationale toernooien georganiseerd, met onder meer vijf US Opens (sinds 1986). Dit parcours, dat uit 1895 dateert en bij momenten aan een links doet denken, is zeer uitdagend, windgevoelig en bezaaid met enorme bunkers. Het werd getekend door Willie Dunn en in 1937 gerenoveerd door William Flynn. Magisch, maar voorbehouden aan de rijken van New York!

5. National Golf Links of America (New York)

Nog altijd op Long Island vinden we dit parcours dat bij de zee ligt en uit 1908 stamt. Het roept dan ook herinneringen op aan een Schotse links. Voor enkele holes liet architect Charles MacDonald zich trouwens openlijk inspireren door de Old Course van St Andrews en North Berwick. Deze prachtig onderhouden baan is fabelachtig mooi en even exclusief als zijn buurman Shinnecock Hills. Ook hier heb je dus best een dikke portefeuille wanneer je de deur van het secretariaat openduwt.

6. Royal County Down (Ierland)

Deze Ierse links, die vaak beschouwd wordt als het mooiste Britse parcours, laat zich amper beschrijven, maar gelukkig wel bespelen. En wie dat doet, krijgt daar nooit genoeg van. County Down ligt in de omgeving van Newcastle en werd in 1889 getekend door Old Tom Morris. Het natuurlijk kader is van een sublieme schoonheid en die toverkracht uit zich ook in de vele zand- en grasduinen, de diepe potbunkers en de adembenemende vergezichten over de baai. Een must dus, ook al kost de greenfee er in het hoogseizoen 200 pond. En om je bal in de rough terug te vinden en de puttinglijnen goed te lezen, is de caddie warm aanbevolen!

7. Royal Melbourne (Australië)

Volgens sommigen is dit de mooiste baan ter wereld. Dit schouwtoneel van heel wat topcompetities – zoals onlangs nog de Presidents Cup – is inderdaad een juweel aan de kroon. Hoewel deze parkland ogenschijnlijk vrij eenvoudig oogt en geen enkele waterhindernis heeft, is het een enorme strategische uitdaging. Om goed te scoren moet de bal na elke slag op de juiste plek landen. Dit is golf op zijn puurst, zonder kunstmatige extraatjes, met supersnelle greens. Ook dit is een parkland waar je nooit genoeg van krijgt.

8. Oakmont (Pennsylvania)

Deze historische ‘inland’ behoort tot de musts van het Amerikaanse golflandschap. De baan opende in 1903 en verwelkomde tot dusver negen keer de US Open. Dit gebeurde voor het laatst in 2016 (titel Dustin Johnson). Door zijn lengte en zijn moeilijkheidsgraad is dit een test op mensenmaat, ook voor de allerbeste golfers. Heel wat topkampioenen gingen er de mist in op de supersnelle greens of in de enorme bunkers in de vorm van kerkbanken.

9. Augusta National (Georgia)

Over dit mythisch parcours, waar elk jaar de Masters wordt gehouden, is zowat alles gezegd en geschreven. Dat hij slechts 9^e staat in dit klassement komt omdat de juryleden, die verknocht zijn aan tradities, niet al te wild zijn van de laatste aanpassingen op een aantal holes. Maar voor alle golfers van de wereld blijft het meesterwerk van Bobby Jones de must bij uitstek, met de bunkers in hun gesluierde kleuren en de greens met hun 1001 glooiingen. Augusta is niet alleen een magische championship course waarvan het gras door een 60-tal tuinlieden wordt gekoesterd – soms zelfs met de schaar – ; het staat ook voor een unieke sfeer. Zo waren op deze club lange tijd geen vrouwen welkom. Onder grote druk van buitenaf kregen uiteindelijk twee ladies lidmaatschap: voormalige staatssecretaris Condoleezza Rice en de bekende zakenvrouw Darla Moore. Deze club heeft 300 selecte leden en opent slechts zes maanden per jaar (om het gras te sparen). De Augusta National opent enkel tijdens de Masters zijn deuren voor de bezoekers.

10. Royal Dornoch (Schotland)

Deze fantastische links ligt in het noorden van Schotland en in de spreekwoordelijke ‘middle of nowhere’. Deze baan met een unieke wilde schoonheid werd gebouwd halverwege de 19^e eeuw, ook al wordt gezegd dat men hier al golft sinds 1616! Door zijn klassiek en natuurlijk karakter inspireerde hij ontelbare Amerikaanse toparchitecten. ‘Dit was een van mijn mooiste golfervaringen ooit’, orakelde de legendarische kampioen Tom Watson toen hij dit stukje paradijs ontdekte. Hoewel afgelegen is de verplaatsing de moeite waard. Dat geldt ook voor de greenfee (180 pond in het hoogseizoen, 100 pond in het laagseizoen).

Deze top-100 omvat natuurlijk heel wat andere legendarische golfmusts, zoals bijvoorbeeld het Californische Pebble Beach (11^e). In tegenstelling tot Cypress Point opent deze club wel voor bezoekers, maar met een greenfee van 500 dollar is hij wel de duurste ter wereld. Maar schoonheid heeft geen prijs, toch?

Bij de Europese banen in de erelijst vinden we Royal Portrush (de majestueuze links in Noord-Ierland waar de laatste British Open plaatsvond), Turnberry (de Schotse links en eigendom van Donald Trump), de Old Course van Ballybunion (Ierse historische referentie) en Sunningdale (Engelse historische referentie). In de top-40 vinden we ook de emblematische links terug van Carnoustie (Schotland), Royal St George’s (Engeland), Lahinch (Ierland), North Berwick (Schotland) en Royal Birkdale (Engeland).

De golfclubs van het Europese vasteland zijn dan weer minder talrijk. Het mythische Morfontaine in het Franse Chantilly staat 41, de Koninklijke Haagsche (Nederland) is 77^e en de De Pan (Utrecht) 88^e. Geen spoor evenwel van Valderrama (Spanje), Monte Rei (Portugal) en Vieux Chantilly (Frankrijk).

Zoals we al zegden: smaken en kleuren…