De golfwereld maakt zich op voor een primeur, want als gevolg van de coronacrisis staat de Masters 2020 nu in november op de agenda. De kleuren zullen anders zijn, maar op de mythische baan van Augusta National blijft de uitdaging even opwindend.
Als men Bobby Jones, de bedenker van de Masters, voorspeld zou hebben dat zijn toernooi ooit in november gespeeld zou worden, had hij dat voorwaar niet geloofd. Dit legendarische toernooi gaat sinds zijn geboorte in 1934 inderdaad onveranderlijk door in de lente wanneer de magnolia’s en azalea’s op hun fraaist zijn. De Augusta National is inderdaad een echte botantische tuin met liefst 870.000 planten! Dat elke hole de naam van een bloem draagt, is geen toeval. Voor Bobby Jones de eigendom kocht, behoorden de gronden inderdaad toe aan baron Louis Berckmans: een Gentse tuinbouwer die er de ‘Fruitland Nurseries’ had opgericht. Zijn bedrijf was gespecialiseerd in de verkoop van fruitbomen over de hele USA.
Augusta dankt zijn bekendheid in de eerste plaats aan de prachtige tekening van zijn championship course en de bijhorende golftradities. Maar ook aan de magie van zijn weelderig groen. Daarom is de baan op haar mooist in de lente. En wanneer de beste spelers van de wereld er zich in april melden om er aan de Masters deel te nemen, doen zij dit in een magische omgeving met prachtige kleuren. Zoals bij de rododendrons die vaak als achtergrond fungeren van de greens.
Herfstkleuren
Het verschuiven van de editie 2020 naar november is dan ook revolutionair. Normaal gezien diende het toernooi zoals gebruikelijk begin april door te gaan. De coronacrisis besliste daar anders over en dwong de organisatie om naar de herfst uit te wijken. Bijzonder spijtig, want bovendien gaat het event door achter gesloten deuren kunnen doorgaan. Het is het enige plan-B dat overeind is gebleven.
Hoe zal de Augusta National er uitzien in november? Dat is een groot vraagteken. Zoveel is zeker: de geuren, kleuren en geluiden zullen anders zijn dan bij het begin van de lente. De bomen en bloemen zullen meer rode, gele en oranje tinten dragen. De temperaturen zullen een stuk lager liggen. En de greens zullen wellicht een tikkeltje minder snel zijn. We krijgen dus een nieuwe prentbriefkaart met andere accenten. Maar in fine blijft het een toptoernooi op een van de mooiste banen ter wereld. Met de beroemde green jacket voor de winnaar. Moge de beste winnen!
Nieuwe titel
Kan Tiger Woods zijn titel verlengen? In elk geval is niemand zijn schitterende zege van vorig jaar vergeten. De voormalige nr. 1 speelde toen als in zijn beste dagen en haalde het nipt van de Italiaanse Francesco Molinari na een majestueuze ‘mano a mano’.
Woods heeft al vijf groene blazers in zijn garderobe. Dat is fraai, maar zes is natuurlijk nog beter. Tiger erkent ook dat de Masters zijn favoriete toernooi is. Hij kent de Augusta National als zijn broekzak. Het zou ons niet verwonderen dat hij sommige planten en bloemen met hun voornaam aanspreekt!
Woods won zijn eerste Masters in 1997. Dat gebeurde met een van de allergrootste demonstraties ooit gezien. Hij verpulverde alle toernooirecords: de laagste eindscore (-18), de grootste voorsprong op de runner-up (12 slagen) en natuurlijk zijn jonge leeftijd (21 jaar).
Op Augusta heeft hij altijd het gevoel dat hij kan vliegen. De club in Georgia motiveerde hem van kindsbeen af. Niet in het minst omdat de club lange tijd een ‘no entry’-zone was voor niet-blanken (caddies uitgezonderd). Ook Tiger had vaak te maken met racisme. Zo zag hij zich als junior vaak de toegang geweigerd tot de clubhouses – zelfs als hij er simpelweg een broodje wilde gaan kopen. Winst in de Masters is voor hem dan altijd een soort revanche. Zo viel hij na zijn eerste titel in 1997 meteen in de armen bij voormalig kampioen Lee Elder. Hij was de eerste niet-blanke die de greens van de Augusta National had mogen betreden.
Zorgt de intussen 44-jarige Tiger dit jaar opnieuw voor een stuntzege? Dat valt niet uit te sluiten. Door zijn talent, zijn ervaring en zijn kennis van de baan zit Augusta hem als een handschoen. Hij kent elke puttinglijn en elke valstrik. Als hij fysiek in orde is, behoort hij tot de kandidaten voor zijn eigen opvolging. Mogelijk speelt de verschuiving naar november zelfs in zijn voordeel. Er is inderdaad twijfel dat hij de Masters had kunnen spelen in april. In het begin van het seizoen dwong rugpijn hem tot een forfait in een aantal toernooien, waarbij het Players Championship. Mogelijk had hij toen ook moeten passen voor Augusta.
Nieuw hoofdstuk
Met de verschuiving naar november schrijft de Masters – de enige Major die elk jaar weer op dezelfde baan wordt gespeeld – alweer een nieuw atypisch hoofdstuk. Dat gebeurt niet voor het eerst, want het toernooi staat bol van de historische momenten. Zoals de eerste albatros in 1935 door Gene Sarazen op hole 15. De meeste golflegendes trokken er het green jacket aan en tekenden voor onvergetelijke huzarenstukjes.
In 1941 was de Amerikaan Craig Wood de eerste winnaar die van dag 1 tot dag 4 de leiding had. Arnold Palmer won zijn eerste Masters in 1958 toen hij 28 was en Jack Nicklaus deed dat in 1963 en op 23-jarige leeftijd. Samen zijn deze onafscheidelijke helden van de Amerikaanse swing goed voor 10 titels op Augusta (4 voor de eerste, 6 voor de tweede).
Gary Player werd drie keer winnaar (1961, 1974, 1978) en finishte liefst elf keer in de top-10. Zijn laatste titel is legendarisch, want hij begon met 7 slagen achterstand aan de slotronde. Een ereplaats leek zijn deel, maar Player schreef een onwaarschijnlijke comeback die zijn plaats heeft in elk geschiedenisboek over golf. Met de ene birdie na de andere werkte hij de back-9 af in 30 slagen. Ongezien! Het bleek uiteindelijk voldoende voor de titel met 1 slag voorsprong op Rod Funseth, Hubert Green en Tom Watson, die de Zuid-Afrikaanse furie niet hadden zien komen!
Op Augusta is de titel nooit helemaal zeker, want op de slotdag is de druk enorm. De grote Severiano Ballesteros vond het heerlijk spelen op de Augusta National omdat hij er zijn golfgenie de vrije loop kon laten. De betreurde Spaanse topkampioen won de Masters trouwens twee keer. In 1980 had de toen 23-jarige grootmeester 3 slagen voorsprong na 36 holes, 7 na 54 holes en 10 na 63 holes! Hij leek op weg om alle records te verpulveren, maar ondervond dat ook de supergetalenteerde golfers tegen hun limieten kunnen aanbotsen. Wellicht te zeker van zichzelf liep Seve tegen een drieputt aan op hole 10, een double bogey op hole 12 en een nieuwe double bogey op de 13. Hij won wel, maar had aan de finish amper 3 slagen voorsprong op Gibby Gilbert en Jack Newton. Seve was toen wel de eerste Europese laureaat ooit.
In dit schouwtoneel zijn alle dromen mogelijk, maar zij kunnen ook met één klap de grond worden ingeboord. Vraag dat maar na bij Rocco Mediate die in 2006 – toen hij in strijd was voor de eindzege – een 10 liet optekenen op hole 12, die kleine par 3 afgeboord met water en bunkers. Het was ook daar dat Jordan Spieth in 2016 zijn illusies mocht opbergen voor een tweede opeenvolgende titel in de Masters. Hij werd overmand door de angst om te winnen en sloeg zijn bal tot twee keer toe in het water. Sindsdien heeft de Amerikaan geen enkel toptoernooi meer gewonnen…
Zoveel is duidelijk: Augusta is meedogenloos. Dat is ook zijn fabrieksmerk. Het is een paradijs voor de fotograaf, maar des duivels voor de swing. En dat zowel in april als in november en met of zonder publiek.
Comments are closed.