De sigaar tussen de lippen staat symbool voor de manier waarop Miguel Angel Jimenez van het leven geniet. Maar wie gaat er schuil achter de legendarische atypische Spaanse kampioen die met een Ferrari rijdt, maar zichzelf een socialist noemt?
Iedereen kent Miguel Angel Jimenez. Hij is op z’n 56e uitgegroeid tot een van de populairste en intrigerende persoonlijkheden van het wereldgolf. Deze epicurist bij uitstek steekt op de practice bij voorkeur een havana op, degusteert de beste Rioja’s in het clubhouse en houdt van uitstapjes met zijn Ferrari Maranello. Maar hoewel hij een echte hedonist is – en daar ook prat op gaat – blijft hij in de eerste plaats een atleet die 100% voor zijn sport leeft. Beste bewijs? De legendarische Spaanse kampioen ontfutselde zijn vriend Sam Torrance zopas het record van het grootste aantal gespeelde toernooien op de Europese Tour. Sinds zijn profdebuut in 1982 zijn er dat nu 708. En daar komen er ongetwijfeld nog een pak bij…
Echte epicurische kampioen
El Pisha (zijn bijnaam) bezette van meet af aan een aparte plek in de professionele golfwereld. Eerst en vooral omwille van zijn aangeboren talent. Hij is een artiest, in de volle betekenis van het woord. Hij heeft gouden handen – een beetje zoals gitarist Manitas de Plata – en daar maakt hij gretig gebruik/misbruik van. Het is dan ook geen toeval dat hij tijdens de toernooien heel wat volgers heeft die zich laten inpakken door zijn charisma. Hij is supergetalenteerd en beheerst elke slag uit het golfarsenaal, met een bijzondere voorliefde voor de … hole in one. Hij maakte er al tien sinds het begin van zijn carrière. Iemand beter?
Verder is er natuurlijk zijn persoonlijkheid. Hij is bijzonder grappig tijdens zijn interviews en praat ronduit over de geheimen achter zijn succes en zijn lange periode aan de top. ‘Jabugo ham, een millesime Rioja, stevige Cubaanse sigaren en een beetje training!’ En daarmee is alles gezegd!
Tegelijk roept hij zichzelf ook uit tot een … socialist. ‘Dat zit in mijn genen en in mijn opvoeding. Niet vergeten: ik ben een handarbeider’, lacht hij. Wat niet gelogen is…
Miguel Angel werd geboren in de streek van Churriana vlakbij Malaga. Hij stamt uit een bescheiden familie. Zijn vader was schrijnwerker. ‘Ik was het 5e kind in een gezin van 7 jongens. Ik werkte al op zeer jonge leeftijd om geld te verdienen voor thuis. Ik gaf konijnen en kippen te eten, wiedde onkruid in tuinen, waste auto’s. Op een dag vergezelde ik een van mijn broers die caddiede op de Golf Torrequebrada. Ik volgde zijn voorbeeld. Ik kreeg 200 peseta voor een ronde.’
Het was door de golftas van de leden te dragen dat de verleiding van de swing vorm kreeg. ‘Ik was op slag verliefd. Eigenlijk leerde ik golfen door naar de anderen te kijken. Ik wist meteen dat dit mijn lotsbestemming was. Toen ik 15 jaar was en de Open de Espana had gevolgd met legendes als Ballesteros, Faldo en Woosnam op de fairways, ben ik thuis gekomen en verklaarde ik op een plechtige toon aan mijn moeder dat ik profgolfer ging worden.’
Eerste titel in het …Zoute!
Zo gezegd, zo gedaan. De perfectionist in hart en nieren ging er vol voor. Hij sloeg zoveel ballen op de practice dat hij soms met bebloede handen naar huis terugkeerde. Ook in de zomermaanden en bij 40° C werkte hij onophoudelijk aan zijn swing. Toen hij op zijn 16e in de Golf Torrequebrada aan de slag kon als klusjesman gaf hij school op en benutte elke vrije minuut om te trainen en vooruitgang te boeken. Hij werd al snel een van de beste Spaanse amateurs. In 1982 – hij was toen 18 – werd hij prof en begon helemaal onderaan de ladder. ‘Ik wist dat ik de uitdaging kon waarmaken. Ik liet me daarbij inspireren door de vastberadenheid, de passie en de fighting spirit van Severiano Ballesteros enerzijds en door de overwinningsdrang, het balgevoel en de kennis van het spel van Jose-Maria Olazabal anderzijds.’
In 1992 wint hij zijn eerste toernooi op de Europese Tour. Het is de Piaget Open die gespeeld wordt op het parcours van de Royal Zoute Golf Club. Tijdens de prijsuitreiking speelt Ballesteros voor tolk. ‘Een heerlijke herinnering’, weet hij nog. Sindsdien won hij nog 33 andere trofeeën (alle circuits samen). Hij verdedigde ook al vier keer de Europese kleuren tijdens de Ryder Cup (1999, 2004, 2008 & 2010). ‘Maar hoewel hij de looks heeft van een dichter is hij een bijzonder harde werker, zeer gedisciplineerd en methodisch. Hij laat niets aan het toeval over en buigt zich als bezeten over het kleinste detail’, beamen zijn vrienden.
‘Golf kwam heel onverwacht mijn leven binnen, maar ik weet niet wat er van mij zou geworden zijn als ik niet verliefd was geworden op deze sport die me alles heeft gegeven’, aldus Jimenez.
Senior Tour
Geen twijfel mogelijk: Miguel Angel had wat graag zijn naam toegevoegd aan de erelijst van een major, zoals zijn landgenoten Severiano Ballesteros, Jose-Maria Olazabal en Sergio Garcia voor hem. Maar hij moest zich altijd tevreden stellen met ereplaatsen. Zo finishte hij 9 keer in de top-10. Tijdens de historische zege van Tiger Woods in de US Open van 2000 was hij zelfs 2e op Pebble Beach. ‘Daar had ik natuurlijk liever een plekje hoger gefinisht…’
Wat ook zeker is, is dat hij graag een keertje captain was geweest van het Europese Ryder Cupteam – een competitie die hem bijzonder nauw aan het hart ligt. Maar dat gebeurde nog niet tot dusver. Officieel omdat zijn Engels nog altijd te zeer met Zuid-Spaanse klanken is doorweven. En misschien ook omdat niet iedereen even enthousiast is over de walm van sigaren in de kleedkamer…
Niet dat Jimenez zich niet vlot aanpast aan elke situatie. Omdat hij nog altijd even bedreven is met de clubs vond hij in geen tijd zijn draai op de Amerikaanse Champions Tour waar alle golflegendes van 50 en meer actief zijn. In de USA spreekt deze categorie ‘senioren’ enorm tot de verbeelding. Alle toernooien komen er live op de televisie. Met zijn paardenstaart en zijn flamboyante stijl behoort Jimenez natuurlijk tot de favoriete iconen van Jan Publiek. Zijn duels met Bernhard Langer, Ernie Els, Fred Couples, Colin Montgomerie en Vijay Singh zijn puur genot voor al wie dweept met vintage golf.
Havana’s en grands crus
Hoewel hij tegenwoordig in Wenen woont – hij trouwde in 2014 met de Oostenrijkse Susanna Styblo – keert hij als het even kan graag terug naar zijn geboortestreek in Malaga. Daar is hij blij als een kind. ‘Als ik van een toernooi in het buitenland terugkom, gaat er niets boven een bord gegrilde sardines in een chiringuito bij het strand. Met daarbij een lekker fris biertje.’
Omdat hij de golfsport graag iets teruggeeft, sponsorde hij mee de oprichting van een golfschool in Torremolinos. Zijn ogen schitteren wanneer hij er de piepjonge talenten aan het werk ziet. ‘Golf populairder maken en toegankelijk voor iedereen: dat is mijn grootste trots.’
Jimenez heeft de paradoxen inderdaad nooit geschuwd. Hij stelt zich daar ook weinig vragen bij. Het is gewoon zijn DNA. Hoewel hij multimiljonair is, staat hij naar eigen zeggen zeer dicht bij de gewone mens. ‘Omdat ik met een Ferrari rijd, denken de mensen dat ik een kapitalist ben. Maar ze zijn o zo fout. Ik hou van het leven en geniet ervan. Maar ik betaal met veel plezier mijn belastingen zodat de gemeenschap kan groeien en kinderen een gratis opleiding kunnen krijgen. Dat is niet meer dan normaal. Ik ben mijn roots niet vergeten…’
Met een sigaar tussen de lippen geniet hij volop van zijn epicurische kant. Want sigaren én wijn: dat blijven z’n zoete zonden. ‘Ik zal me altijd een Masters in Augusta herinneren waar ik Miguel Angel kruiste in de eetzaal van het clubhouse. Hij had een glas wijn voor zich en had net een havana opgerookt. Die smeulde nog na in de asbak. Toen ik hem vroeg of hij goed gespeeld had, antwoordde hij dat hij nog vijf minuten tijd had voor zijn tee time’, lacht Lee Westwood geamuseerd…
Destijds koos Jimenez voor eenvoudige cigarillos. Zijn liefde voor de pure sigaren ontstond in 2000. Zodra hij klaar is met zijn ronde steekt hij er een op. Voor de liefhebber: zijn favorieten zijn de ‘pure Cubanen’ Cohiba Siglo VI en Arturo Fuentes Opus X. ’s Avonds, kwestie van goed te slapen, zet hij zijn lippen graag aan een glas Ribera del Duero, indien mogelijk een Vega Sicilia. Wat hem helemaal niet belet om ’s anderendaags bij het ochtendgloren als een der eersten op de practice te staan. Het leven kan mooi zijn, niet?
Comments are closed.