Pech voor de Royal St. George’s, want dit jaar geen British Open op deze mythische links uit 1888 vlakbij Dover. Hopelijk wel in 2021. Maar laat dit u niet weerhouden om deze legendarische baan te verkennen. Die ligt echt vlakbij, want maar net aan de overkant van het Kanaal.


Het parcours van de Royal St. George’s Golf Club vlakbij het piepkleine dorpje Sandwich is Engels en derhalve wereldgolferfgoed. Het decor is bekend: dit is het graafschap Kent, net aan de overkant van het Kanaal. Op een drive van Dover, de Chunnel en de ferry’s. Het is geen plek die zich per definitie glamoureus laat noemen. Integendeel: de hemel kleurt er vaak grijs, de wind laat zich altijd voelen en er zijn maar een paar pubs om de weinige passanten te verstrooien. Maar voor de golfer is dit toch een stukje van het paradijs, want in een straal van amper enkele kilometers nodigen drie unieke golfbanen uit om de dorst naar birdies te komen lessen. Bovendien zijn het drie links die elk al de British Open over de vloer kregen: Prince’s, Royal Cinque Ports en Royal St George’s. Een magische plek voor de kenners: een beetje zoals de combinaties Valderrama-Sotogrande en San Roque in Andalousië en Pebble Beach-Cypress Point en Spanish Bay in Californië.

Van dit trio in Kent is de Royal St George’s Golf Club de referentie bij uitstek. Deze historische en exclusieve club was al 14 keer gastheer van ‘The Open’. De laatste editie vond in 2011 plaats en in bijzonder trieste weersomstandigheden. Dat is wel vaker zo in dit stukje Engeland, bij zoverre dat sommige ‘locals’ toegeven dat ze zelfs golfen wanneer de zon schijnt! Hoe dan ook: de Noord-Ier Darren Clarke liet er zich door inspireren om er zijn eerste en tot dusver enige Major te winnen. Hij zal er pas volgend jaar die titel verdedigen, want als gevolg van de coronapandemie werd de 149e British Open met een jaartje uitgesteld.

Een echte links

De Royal St George’s werd geboren in 1888 (net als de Royal Antwerp bij ons) en kwam tot stand door toedoen van Willliam Laidlaw Purves. Deze Schotse chirurg zag meteen het potentieel toen hij dit stukje kustlijn tussen de duinen ontdekte. ‘Wat een heerlijke plek voor een golfbaan!’, riep hij uit. Waarna deze gepassioneerde kenner zijn potlood bovenhaalde en een unieke championship course uittekende die, 132 jaar later, nog altijd niets van zijn aantrekkingskracht heeft verloren. Op dit soort terrein is er inderdaad geen echte toparchitect nodig. En ook geen bijkomende hindernissen die de lat nog hoger leggen. Het parcours tekent zichzelf en beweegt op een natuurlijke manier tussen de duinen. Alsof God ook een golfer is.

De Royal St. George’s is een puur meesterwerk en een schoolvoorbeeld van een links. De baan beantwoordt aan alle criteria: holes naast de zee en slingerend tussen de duinen, een zanderige ondergrond met subtiele glooiingen, een baan die de speler continu verplicht rekening te houden met de capriolen van de wind, tientallen bunkers… Sommige zandhindernissen zijn zelfs echte kraters, zoals de gigantische bunker bij hole 4. Een echt monster, want wel twee verdiepingen hoog. De verleiding is groot om je bal erin te slaan, want de foto is uniek!

De meeste oude Schotse linksbanen zijn zeer rudimentair aangelegd: de eerste 9 holes in één richting, de laatste 9 helemaal terug. Dat is bijvoorbeeld het geval voor de Old Course op St. Andrews, de bakermat van de swing. Dat model werd niet gevolgd in Sandwich. De visionaire William Laidlaw Purves tekende een betoverend ‘modern’ parcours uit met holes die – en dit vanaf hole 1 – alle richtingen uitgaan. Wat de uitdaging nog een stuk lastiger maakte, vooral wanneer de wind op de afspraak is. En dat is toch zo’n 364 dagen per jaar…

Het was dan ook geen toeval dat de Royal St. George’s in 1894 de eerste Engelse club was die de British Open mocht ontvangen. De titel ging naar een man uit de streek: J.H. Taylor. Sindsdien werden op deze beroemde links in Kent nog 13 andere edities van The Open georganiseerd, zoals deze in 1981 (titel voor de Amerikaan Bill Rogers), 1985 (de Schot Sandy Lyle), 1993 (de Australiër Greg Norman) en 2003 (de Amerikaan Ben Curtis).

Tijdens deze laatste memorabele editie raakte Tiger Woods – meteen ook voor de enige keer in zijn carrière in een officiële competitie – zijn bal kwijt. Zijn eerste drive van het toernooi zeilde naar links en landde in de rough. Hoewel elke toeschouwer in de omgeving meehielp bij het zoeken, moest de Amerikaanse topfavoriet na vijf minuten – de reglementaire tijd voor deze ‘schattenjacht’ – terugkeren naar de eerste tee. Tiger opende zo zijn Major met een verschrikkelijke triple bogey! Wat al meteen een idee geeft over de moeilijkheidsgraad van deze baan waar elke fout wordt afgestraft op de scorekaart.

Les in bescheidenheid

Voor heel wat bezoekers is de Royal St. George’s een grote les in bescheidenheid. Elke ronde is een uitdaging waar je alle stokken uit de tas nodig hebt, slagen moet improviseren onder de wind, lange ijzers moet slaan en soms van buiten de greens moet durven putten. Een stukje Schotland in Engeland en dat vanaf hole 1!

De par 3-holes zijn te duchten, zoals hole 6 waar vier bunkers alle ballen opslokken die niet de perfecte lijn volgen naar de bijzonder smalle green. De laatste vijf holes zijn bijzonder zwaar, niet in het minst omdat ze vaak een blinde afslag hebben. Hole 15, een zeer lange par 4 van 450m, biedt een prachtig uitzicht van 360°. Maar als de wind hier uit de verkeerde richting blaast, is dit wellicht de moeilijkste hole. Ook hole 16, een korte par 3 van 145m, kan een kuitenbreker zijn. Vraag het maar na bij Thomas Björn die er in 2003 zijn winstkansen de mist zag ingaan. De Deen had op de slotdag drie slagen nodig om zijn bal vanuit een potbunker op de grillige en supersnelle green te slaan. Hij moest daardoor de titel laten aan de Amerikaan Ben Curtis: de enige die het toernooi beëindigde onder par! Maar nogmaals: op deze authentieke links zijn alle holes interessant en des duivels. En is er ook geen enkele hole die lijkt op een andere.

Members Only

Omdat de Royal St. George’s een (zeer) private en (zeer) exclusieve club is, worden gasten er maar mondjesmaat toegelaten. En in elk geval nooit in het weekend, want dan is de baan voorbehouden aan de leden en hun gasten. Teneinde het spel te versnellen, wordt vaak de voorkeur gegeven aan de formule van de ‘foursomes’, waarbij twee spelers om beurten de bal slaan. De greenfees volgen die exclusieve curve en kosten van 200 tot 270 euro al naargelang het seizoen. Enkel spelers met een handicap onder 18 mogen de eerste tee betreden.

Het clubhouse, dat op zich een stukje erfgoed is, was lange tijd enkel toegankelijk voor het mannelijk geslacht. Das en pak waren een must. Sinds kort zijn ook dames welkom. Toch worden de salons met hun 19e-eeuwse sfeer vooral gedomineerd door de Lords uit vroegere tijden die er, onder het grote bord met beroemde namen, hun pure malt whiskies komen degusteren…

Anno 2020 kan deze Very Old England Style storen of bruuskeren. Een beetje zoals in de Augusta National of op Muirfield. Maar het plezier om deze fairways te betreden, blijft uniek. Dit is en blijft een echt kroonjuweel.

Van alle banen die de British Open mogen verwelkomen, ligt de Royal St. George’s het dichtst bij ons land. Sandwich is inderdaad maar een drive verwijderd van Dover. Een korte oversteek van het Kanaal volstaat met andere woorden voor een uniek avontuur. Kippenvel gegarandeerd! Bovendien is golf in Kent verheven tot een echte religie. Er is dus ook nog keuze uit heel wat andere golfclubs. Minder prestigieus, dat zeker, maar tegelijk ook een stuk goedkoper…

Members Only partner and editor

Comments are closed.