Zowel fashionista’s als modegroentjes zien de jeans als een musthave. Met de ‘denim’ als het wat jonger en luxueuzer mag. Verwassen, gescheurd of customized, een kostbaar juweeltje of croco handtas kan er gerust bij. Ook designers zetten maar al te graag hun naam op het favoriete materiaal van de Amerikaanse cowboys.


‘Ik heb maar van één ding spijt: dat ik niet de uitvinder was van de jeans.’ Dat zijn niet mijn woorden, wel die van Yves Saint Laurent, de eerste designer die het materiaal tijdens zijn defilé liet zien in 1970. Een materiaal dat zou zorgen voor een revolutie binnen de mode, aan de basis stond van een prestigieus merk en gepaard ging met de vrouwenemancipatie. De jeans was hét kledingstuk van de 20ste eeuw die – nog steeds volgens de Parijse couturier – komaf maakte met sociale klassen en aan de wieg stond van het uniseks fenomeen. Toch lijken adolescenten van het derde millennium steeds minder vaak jeans te dragen. Verkoopt western dan niet meer? Dat lijkt moeilijk te geloven, want de jeans domineert het straatbeeld.

Mannen en vrouwen, jong en oud, smal of breed, bourgeois of arbeider, van 80-plus tot neo-dandy. Van ver ogen ze allemaal eender; van dichtbij blijkt geen enkel model 100% identiek. Fascinerend genoeg geeft elke generatie zijn eigen twist aan het stevige stofje. In het begin was jeans een duurzame, resistente, ruwe stof uit het noorden van Italië, die geweven werd in Nîmes (vanwaar de naam ‘denim’) en daarna naar Californië werd uitgevoerd door een zekere Levi Strauss (1829-1902), een Beierse jood die in 1847 naar de VS emigreerde. Hij streek neer in San Francisco als stoffenhandelaar. Daar kreeg hij de geniale ingeving om de ‘toile de Nîmes’ te gebruiken voor onverslijtbare broeken. De meer kwetsbare zones (zakken, sluiting) versterkte hij met rivetten.

“De iconische Levi’s 501”

Hoewel de eerste jeans beige-achtig waren, werden ze al snel indigoblauw getint, zodat ze minder snel vuil werden als werkkledij. A star is born! Een echte ‘star’ is trouwens de iconische Levi’s 501, de naam die het Amerikaanse bedrijf gaf aan zijn emblematische model. De na-oorlogse versie van de 501 is het toonbeeld van de jeans met 5 zakken, sluiting met metalen knopen (nooit met een rits!) en oranje stiksels, een kleur die tegelijk past bij het koper van de rivetten, het kleine rode etiketje achteraan en het lederen etiket in de taille. Het rechte model (dat alle records verbrak tijdens de tweede helft van de 20ste eeuw) werd vereeuwigd door Andy Warhol himself die het model droeg met een ruitjeshemd en een donkerblauwe blazer – meteen dé nieuwe dress code van de moderne westerse bourgeoisie. Op een veilig in Houston werd ooit 150.000 dollar neergeteld voor een ‘destroy’ jeans uit 1879, oftewel de oudste (draagbare?) jeans ter wereld. In dezelfde categorie betaalde een liefhebber 27.000 dollar voor een Levi’s die gecustomized werd door Damien Hirst, een van de duurste moderne kunstenaars ter wereld. Ondraagbaar, maar absolutely fabulous!

“De trend voor 2020” 

Jongeren en jeans, het einde van de grote liefde? Toch niet. De jeans blijkt een ‘klassieker’ in onze garderobe. Het is niet omdat hij de geschiedenis in is gegaan dat hij weg is uit ons dagelijks leven! Net als de maatschappij en de tijdsgeest is de jeans wel geëvolueerd. Vandaag heeft de stof concurrentie van andere makkelijk draagbare alternatieven waar -20ers ook wel eens voor durven te kiezen. Hoewel de traditionele Levi’s, Wrangler of Lee het bij momenten moeilijker had (met voor Levi’s in 2000 een daling van 8% op de Europese markt, red.), blijven de grote Amerikaanse spelers over het algemeen sterk genoeg, zelfs als ze soms hun toevlucht moeten nemen tot de ‘boot cut’, de ‘loose taper’, de ‘curve ID’ en andere ‘skinny’s’. Hun rivalen? Nieuwe trendy niche merken, zoals Jacob Cohen, Diesel, APC, Pepe, G-Star, J Brand, Cheap Monday, Eleven Paris, Nudie Jeans, Acquaverde of Seven. Maar ook ready-to-wear designers bieden (bijna) allemaal een eigen ‘jeanslijn’, van Marc Jacob, Helmut Lang en Calvin Klein tot Versace, Armani, Balmain, Tommy Hilfiger, enz. Zelfs Chanel gebruikt nu jeans in de collecties. En dan zijn er natuurlijk ook alle goedkopere jeans die verkocht worden in de ketens.

Verwassen, uitgerafeld, voorzichtig gescheurd aan de knieën, customized, bezet met strass, geborduurd of opgelapt: deze zomer maakt jeans weer een stevige comeback. Hoe draag je hem? Ga voor een hoge taille en een casual fit met een recht model. In combinatie met een paar mocassins, een wit hemd en een blazer krijg je een preppy touch. Net als Andy Warhol! Nu de jaren 70 terug zijn, is ook het ‘flared’ model weer van de partij: aansluitend tot aan de knieën, wijd uitlopend (zoals een olifantenpoot) daaronder. Net als de ‘slim’ verlengt hij het (vrouwelijke) silhouet en verfijnt hij de taille. Ook de flatterende, comfortabele ‘mom’ is onmisbaar geworden. Het iconisch model van de jaren 70, dat een comeback maakte in de jaren 90, verleidt ons met zijn hoge taille en rechte snit. En hoewel jeans één van de meest ‘vervuilende’ kledingstukken is, bieden heel wat merken milieuvriendelijke alternatieven aan: jeans op basis van biokatoen of gerecycleerde materialen, die minder water vergen, vrij zijn van chemische bestanddelen of een lasergestuurde verwassing hebben… Het goede nieuws? Hun cool-factor blijft onveranderd.

Members Only freelance reporter

Comments are closed.