Lee Elder, de eerste zwarte golfer die aan de Masters deelnam en de mentor was van Tiger Woods, werd in de bloemetjes gezet bij de start van de Masters op de Augusta National. Het werd een eerbetoon met een grote symboliek.
Het was een emotioneel moment toen de Augusta National Golf Club de traditionele openingsceremonie van de Masters benutte om hulde te brengen aan Lee Elder, de eerste Afro-Amerikaanse speler die in 1975 aan de Masters mocht deelnemen. Speciaal voor de gelegenheid kreeg de 86-jarige Elder een zitje op de 1e tee, waar hij het gezelschap deelde van de wereldlegendes Jack Nicklaus en Gary Player. Mooie beelden die de wereld rondgingen.
In de ultragesloten en exclusieve club in Georgia waren zwarte golfers lange tijd niet welkom. Enkel zwarte caddies werden getolereerd. Zij mochten de golftas dragen van de blanke leden in dit toen overduidelijk zuidelijk, segregationistisch bastion. Dat Lee Elder in 1975 van de ‘board’ de toestemming kreeg om deel te nemen, kwam omdat hij een officieel toernooi van de PGA Tour had gewonnen. Sindsdien is de mentaliteit natuurlijk enorm geëvolueerd. Zo verzette Tiger Woods, vijfvoudig winnaar van de Masters, heel wat bakens. Maar tegelijk is de meest prestigieuze club ter wereld nog altijd niet helemaal bevrijd van zijn discriminerende reputatie.
‘Vandaag inspireert Lee ons en schrijft hij opnieuw geschiedenis’
Door Lee Elder op een voetstuk te plaatsen en hem uit te nodigen om de symbolische afslag te verzorgen in de Masters van 2021 brachten de organisatoren een symbolische boodschap. Gezien de vele raciale spanningen in de USA hadden ze daarvoor geen beter moment kunnen kiezen. ‘Vandaag inspireert Lee ons en schrijft hij opnieuw geschiedenis’, aldus Fred Ridley. Die woorden leverden de voorzitter van de Augusta National een staande ovatie op. Heel wat ex-winnaars van de Masters, waarbij Nick Faldo, Phil Mickelson en Bubba Watson, volgden het historisch moment vanop de eerste lijn. Ook in hun ogen was de emotie zichtbaar aanwezig.
Tiger Woods, die nog altijd herstelt van een zwaar auto-ongeval in februari, was niet aanwezig. Hij volgde de ceremonie vanuit zijn woning in Florida. Maar het lijdt geen twijfel dat hij dit moment op zijn juiste waarde heeft ingeschat. Toen Tiger in 1997 zijn eerste Masters won, bracht hij trouwens hulde aan de man die hij zo’n beetje als zo’n mentor zag.
Niet dat de erelijst van Elder kon tippen aan die van Woods. Hij triomfeerde weliswaar een paar keer op de Amerikaanse Tour, maar won nooit een major. Hij sprak evenwel tot de verbeelding en was bijzonder actief in de strijd tegen racisme. Toen Lee Elder in 1967 prof werd, leed de hele USA daar nog zwaar onder. En ervoeren velen de komst van een zwarte kampioen in een blanke sport als golf als een klap in het gelaat. Op de vooravond van een competitie werd Elder dan ook vaak met de dood bedreigd. Hij moest zich ook geregeld op een parking omkleden omdat sommige clubhouses hem de toegang ontzegden tot de kleedkamer.
Toen Lee Elder in 1975 aan zijn eerste Masters deelnam, was hij dan ook een man met een missie. Zijn benen trilden toen hij op de 1e tee stapte. Maar hij voelde zich al snel op zijn gemak tussen de ‘patrons’, waarvan het merendeel hem ook aanmoedigde. Dat bracht hem snel tot rust.
Het eerbetoon aan Elder betekent niet dat het racisme nu plots is verdwenen uit de Amerikaanse sportcoulissen. Zo heeft het Amerikaanse Olympische Comité toegelaten dat atleten op sommige proeven de vuist mogen ballen of knielen wanneer het nationaal volkslied wordt gespeeld. Die ‘Black Lives Matter’-beweging hadden we nog niet in Augusta, maar de hulde aan Elder zorgde in een deel van de USA toch voor een kippenvelmoment. Bij zover dat dit de prachtige titel van de Japanner Hideki Matsuyama zelfs een beetje overschaduwde.
Comments are closed.