De Ryder Cup bekleedt een bijzondere plaats in de sportgeschiedenis, want dit golfduel is uniek, bijzonder en onvoorspelbaar. Dat is ook een deel van zijn charme. Vandaar deze terugblik op een aantal topmomenten aan de vooravond van de 44e editie, van 30 september tot 2 oktober in Rome.
Het aftellen is al een tijdje bezig, want van 30 september tot 2 oktober focust de hele golfwereld op de 44e Ryder Cup. Plaats van afspraak is de Marco Simone G&CC bij Rome. Het is meteen de eerste keer dat dit legendarische tweejaarlijkse duel met de beste Amerikanen tegen de beste Europeanen in Italië wordt gehouden. Het wordt dus een zeer bijzondere afspraak.
Net als de America’s Cup in zeilen of de Davis Cup in tennis is de Ryder Cup een unieke competitie met duizend en één mysteries. Golf is inderdaad een individuele sport, maar hier draait alles om het team. De formule is matchplay, er is geen prijzengeld. Maar toch roept elke editie de wildste passies op. Zowel bij de spelers als bij het publiek en de media! Het event overstijgt zelfs de landsgrenzen en het fanatiekste supportersgedrag. Zo zie je op de Ryder Cup zowaar Britse fans de Europese vlag zwaaien! Je gelooft je ogen niet…
Ideetje van Sir Samuel
Voor golfliefhebbers is de Ryder Cup een prachtig album vol herinneringen en een formidabel fotoboek, in zwart-wit en in kleur. Het evenement ontstond officieel in 1927. Dat gebeurde enigszins toevallig, want in die jaren namen de beste Britse en Amerikaanse golfers het geregeld tegen elkaar op. Maar hoewel het prestige groot was, hadden die ontmoetingen geen echte structuur. Tot Samuel Ryder, een rijke Londense zaadhandelaar en golfliefhebber, het duel uit de schaduw haalde. Op advies van zijn pro Abe Mitchell stemde hij ermee in om als beschermheer op te treden en een echt toernooi tussen de twee naties te sponsoren. Speciaal hiervoor bestelde hij een 14-karaats gouden trofee bij het prestigieuze bedrijf Mappy & Webb. En zo was de Ryder Cup geboren. De graanhandelaar stond er wellicht geen seconde bij stil hoe zijn kleine zaadje met de jaren zou gaan groeien!
De allereerste Ryder Cup vond plaats op 3 en 4 juni 1927 op de baan van de Worcester Country Club in Massachusetts. Onder leiding van de grote Walter Hagen (speler en captain) en de legendarische Gene Sarazen domineerden de Amerikanen deze eersteling en wonnen met 9,5 tegen 2,5. Daarmee was de toon gezet, want de eerste edities werden onveranderlijk gedomineerd door Team USA. Er waren slechts twee Britse overwinningen: in 1929 in Moortown en in 1933 in Southport. Pas in 1957 en na de editie op de Engelse Lindrick GC keerde de Ryder Cup weer terug naar de overkant van de Atlantische Oceaan. Het Britse team – sinds 1953 Great Britain & Ireland – werd geleid door captain Dai Rees en maakte in de singles een onmogelijke achterstand na de doubles goed. De nederlaag was een bittere pil om te slikken voor de Amerikanen, maar het bleek een eenmalige uitschuiver. In de daaropvolgende jaren bleef de gouden generatie onder leiding van Palmer, Casper, Trevino, Snead, Nicklaus, Floyd, Watson, Kite en Nelson de Ryder Cup domineren.
Nicklaus grijpt in
De Amerikaanse hegemonie is op zeker ogenblik zo gigantisch dat zij de Ryder Cup in gevaar brengt. Er is immers nauwelijks spanning en sommige nederlagen voor de Britten zijn ronduit vernederend. Bij zoverre dat ook de Amerikanen geen plezier meer hebben in de Ryder Cup omdat het kwaliteitsverschil te groot is. Gelukkig is er eind jaren 70 de grote Jack Nicklaus die de deur op een kier duwt en een aanpassing voorstelt: zou het geen goed idee zijn dat het Britse team zich mag versterken met de beste golfers van het Europese vasteland? De USPGA stemt, in overleg met de afstammelingen van Samuel Ryder, in met deze (r)evolutie. Het motiveert ook de Spanjaard Severiano Ballesteros, in die tijd een leidende figuur in het internationale golf, om zijn kans te grijpen en de uitdaging aan te gaan.
In 1979 wordt de Ryder Cup gespeeld op The Greenbrier in het Amerikaanse Virginia. Een verenigd Europa daagt er de USA uit op eigen bodem. Dat leidt niet tot winst, want de USA blijft sterker (17-11), maar het is duidelijk dat de Ryder Cup een nieuwe impuls heeft gekregen en een nieuw tijdperk aanboort. Toch is het wachten tot 1985 en het duel op het Engelse The Belfry vooraleer het magische Europese kruit een eerste keer tot ontploffing komt. De Europese captain Tony Jacklin, een goede psycholoog, heeft een zeer homogeen team samengesteld. De Europeanen draaien de achterstand na de foursomes om en winnen met 15-10. Vooral Ballesteros speelde fenomenaal goed.
Twee jaar later, tijdens de editie in Muirfield Village (Ohio), bewijst Team Europe dat de kansen wel degelijk gekeerd zijn. Het team zorgt voor een dubbel en wint voor het eerst op Amerikaanse bodem! Zelfs Jack Nicklaus, captain van Team USA, staat perplex. Team Europe speelt zonder complexen tegen de USA en dat heeft natuurlijk alles te maken met de kwaliteit van het team, met kampioenen van het kaliber Nick Faldo, Ian Woosnam, Jose-Maria Olazàbal, Bernhard Langer en de grote gangmaker Seve Ballesteros.
De rollen zijn plots omgedraaid! Sinds die memorabele editie dicteert het Oude Continent de Ryder Cup. De statistieken bevestigen dit ook. In de laatste 18 edities (tussen 1985 en 2021) heeft Europa de trofee 12 keer gewonnen, tegenover zes successen voor Team USA. Sommige duels waren zelfs ware demonstraties. Zoals in Oakland Hills (2004) waar Team USA voor eigen fans werd weggeblazen met historische cijfers: 9,5-18,5. Meteen de zwaarste nederlaag ooit in de Amerikaanse geschiedenis op eigen bodem!
USA favoriet
In absolute termen starten de Amerikanen doorgaans als favoriet. De verklaring is simpel en logisch: hun spelers staan hoger op de wereldranglijst. Maar in werkelijkheid blijft op de greens weinig over van die theoretische hiërarchie. Omdat de Ryder Cup nu eenmaal anders is. Omdat match-play een heel speciale formule is waarbij alles in het hoofd wordt gespeeld. Omdat golf voor de Amerikanen in de eerste plaats een individuele sport is, terwijl de Europeanen een heel andere mentaliteit hebben. Zij spelen met een echte team spirit in hun swing.
Dit was ongetwijfeld het duidelijkst in 2012. Op de baan van de Medinah Country Club, in de buurt van Chicago, begonnen de Europeanen met een achterstand van liefst vier punten aan de slotdag. Het leek zelfs een onmogelijke missie voor de mannen van Jose-Maria Olazàbal, en toch… Na afloop van een echte thriller pakte Team Europe de zege na een historische comeback.
In Medinah was Nicolas Colsaerts de eerste Belgische speler die deelnam aan de Ryder Cup. Voor zijn vuurdoop kreeg de Brusselse rookie een uitdaging die aansloot bij zijn talent, want voor zijn eerste double werd hij geconfronteerd met Tiger Woods. Colsaerts zelf vormde een duo met de Engelsman Lee Westwood, terwijl het wereldberoemde swingicoon assistentie kreeg van Steve Stricker. Maar Stricker en Westwood kwamen amper voor in het stuk, want dat was een echte mano a mano tussen ‘Coels’ en Tiger! Nico speelde wellicht nooit beter dan die gezegende dag. Hij scoorde 8 birdies en een eagle en boekte zo een onwaarschijnlijke overwinning. Westwood stond erbij en keek ernaar. Idem dito voor Woods en Stricker. Ook de Amerikaanse fans stonden als aan de grond genageld. De stomverbaasde Woods bekende later: ‘Ik heb nog nooit een speler zo goed zien putten…’.
Bewondering
De volgende dag torende de naam Colsaerts op de voorpagina’s van de Amerikaanse kranten. Nooit eerder had een rookie zo goed gepresteerd in zijn eerste wedstrijd in een Ryder Cup. Niet alleen de prachtige slagen van de Belgian Bomber kregen de verdiende aandacht, maar ook het gemak van zijn swing, zijn natuurlijke elegantie en zijn charisma! Het was al sinds de prestaties van Justine Henin en Kim Clijsters in het begin van de jaren 2000 geleden dat een sportman uit het kleine België nog zoveel lof oogstte aan de andere kant van de Atlantische Oceaan.
Ondanks dit prestigieuze succes stonden de sterren voor het Europese team niet geweldig bij het ingaan van de finaledag. Na de doubles op vrijdag en zaterdag keek Team Europe aan tegen een stevige kloof: 10-6 achter. Einde verhaal, zo leek het. Maar dat was gerekend zonder de trots van de Spaanse captain Jose-Maria Olazàbal die in de coulissen de geest van Severiano Ballesteros opriep om zijn troepen te overstijgen. De legendarische Seve, held van zoveel Ryder Cups, was anderhalf jaar eerder overleden. ‘Ik heb mijn spelers gevraagd om in zijn nagedachtenis te vechten. Hij inspireerde ons. Zijn ziel toonde ons de weg vooruit…’, zegt Olazàbal.
Gedreven door de winning spirit van de overleden conquistador speelde Team Europe de laatste 12 singles als gedreven door de duivel. Het vocht terug en won met één punt. Het was de Duitser Martin Kaymer die de overwinning bezegelde met de laatste putt. De legende van het ‘Wonder van Medinah’ was geboren.
Hoogtepunt
Die titel is en blijft zonder de minste twijfel het absolute hoogtepunt uit de carrière van Nicolas Colsaerts. Tien jaar later spreekt hij er nog steeds emotioneel over. ‘Het was te gek, het was magisch. Ik krijg nog steeds kippenvel als ik er alleen al aan denk. Golf is traditioneel een individuele sport. Maar in de Ryder Cup wordt golf als team gespeeld. En tegen de Amerikanen verandert dat alles. Het schept een band voor het leven. Elke keer als ik een ander lid van het team in Medinah ontmoet, is er een vonk die overslaat. We zijn een familie…’
Ook tijdens de editie van 2023 zal Nicolas Colsaerts opnieuw in de frontlinie staan. Weliswaar niet langer als speler, maar als vice-captain van het Europese team. Deze nieuwe rol, die hij invult op vraag van captain Luke Donald, is niet onbelangrijk. Colsaerts heeft de Ryder Cup in het bloed. Hij zal in de coulissen beslist de juiste woorden vinden om de twaalf Europese apostelen te motiveren en te inspireren tot grootse daden. Misschien grijpt hij in zijn betoog wel terug naar die onvergetelijke 28 september 2012 toen het ‘Brussels ketje’ de grote Tiger Woods tureluurs speelde. Dat alles in prime time op NBC. Want ja, in de Ryder Cup is alles mogelijk. Het belangrijkste is om te geloven in je kansen.
De laatste 10 edities
2002 The Belfry Europe 15½ – USA 12½
2004 Oakland Hills CC Europe 18½ – USA 9½
2006 The K Club Europe 18½ – USA 9½
2008 Valhalla Golf Club USA 16½ – Europe 11½
2010 Celtic Manor Europe 14½ – USA 13½
2012 Medinah CC Europe 14½ – USA 13½
2014 Gleneagles Europe 16½ – USA 11½
2016 Hazeltine USA 17 – Europe 11
2018 Golf National Europe 17½ – USA 10½
2021 Whistling Straits USA 19 – Europe 9
Comments are closed.